Nieuwsbrief 2025 nr 14

Geplaatst op door

Gemeente waardeert ons

Buurtnetwerken en onze vereniging kregen van de gemeente een uitnodiging om op 6 juli met een paar vertegenwoordigers ten stadhuize iets te drinken en te eten om vervolgens het concert van André Rieu op het Vrijthof bij te wonen.
Wethouder Manon Fokke stelde dat ons werk van belang is voor stad en bewoners. En dat de gemeente van dank daarvoor met dit gebaar blijk geeft.
Voorzitter Brecht Adriaanse en bestuurslid Joof Schöpping genoten van de woorden van Manon en de daarop volgende avond.

Licht en liefde

Twee ouderen -noemen wij hen Bèr en Jeanette?– heetten bezoekers welkom bij het pand aan de Prins Bisschopssingel 20. Enige tijd geleden verdwenen zij. Keken zij naar de mogelijkheden van het naastgelegen pand?
Kort geleden keerden zij terug. Met grote bouten werden zij goed vastgezet. Om te blijven?

Van Tafelstraat naar Fort Willem

Emy Herremans leefde lang in ons kwartier. Zij schrijft daarover. Eerder las u over onze ontmoeting met Emy.
Nu vertelt zij over haar avontuur in Fort Willem. Wie geen dialekt leest vraagt de buren om hulp.

Mama, maag ich mich voel maake boete, vroog ‘t meidske. Haw wel ‘n bitsje rekening demèt, zag heur ma. Ma had heur ‘t kort roed breukske mèt höllepe aongedoon.

Dat moch ze allein aon es ze neet nao sjaol hoofde te goon, want bij de Zusters Oonder De Baoge waor dat verbooje. ‘t Meiske kós neet good aon dat breukske wene. Ze had nog geine demèt gezeen en meinde eders kier tot dat ‘n zwumbreukske waor. Ze is daan aoch ‘nne kier in Fort Willem, wie ze in ‘t pieringebadje sproong, oetgesjieveld op die alge op de bojem, terwijl um heur heen bloodzoekers  nao kindererkesblood zeukde! Ze waor haos verdroonke, in eder geval had ze erg vaol water ingeslik. Aon heur höllepe heet ‘n badjuffrouw heur toen umhoeg getrokke. Wat ‘n konsternasie waor dat. Papa wis zich geine raod, heer had jummers gein aander kleier veur ‘t meidske bij zich. De mama‘s vaan aander kinder, die ‘t gezeen hadde, gaove heum ‘nne handdook. De naate kleier oet, en dao stoont ze in heur nakie te razele. Ein mevrouw kaom met ‘n vesje vaan heur döchterke aon, veur te liene. Dat waor wel get te kort um heur betskes te bedekke en zoe ging ze achterop de fiets, boe gelukkig ‘n kusseke op laog, nao hoes. Met ein hand heel ze zich aon heure pa vas en met de aander hand trok ze flink dat vesje aof tot mer geine get kós  zien! Ze sjaomde zich en keek in eeder roet vaan de etalages boe ze langs kaome, en waor opgeluch toen ze de Taofelstraot in reeje, boe zie snel vaan de fiets aof sproong, d’n hoof in. Oonderweil nao bove kieke of Fransje en Funske heur neet gezeen hadde vaan achter de roet, want daan dorf ze ech neet mörrige met hun te speule. Daan snel nao binne! De zelfde daag sproong pa nog op de fiets ‘t vesje trök nou de mevrouw bringe, die op de Bilzerbaon woende.

Ode aan de stad en taal leren

Op verschillende plekken in ons kwartier verschenen gedichten op straat:

Wij genieten er van. Zie voor meer informatie Ode aan de stad.
Wist u als Maastrichtenaar wat aumzeike zijn? Als buitenlander hoeft u uw buren of passanten niet om uitleg te vragen: u kijkt gewoon omlaag.

Agenda